درودِ من به تو ای گوهرِ خدادادی

درودِ من به تو ای گوهرِ خدادادی

 درود مـن به تـو ای گــــوهـــرِ خــدادادی                            

                     که در مقــابل دزدان چو شـــیر اِستادی

حکیم و عالم و استاد عاشقان هستی                          

                     خلافِ ظلــم و ســتم می روی به آبادی

 شکسته حُرمَتِ صدها که قاضی مومن                          

                      دو غـازِ لاشــه خــورِ بَد نهــــادِ الحادی

 به جان حضرتِ زهرا(س) دلم چراغان شد                        

                      کـه دیده ام چـه بزرگی!! چقــدر آزادی!!

  به یُمنِ آنکـه دلِ طارقت به شــادی شد                        

                        دعــا کنند ملائـک تـو را کـــه بر شــادی

  سـلام و تهنیت ما، به پیــــرِ مـردم شاد                       

                      چه گوهــری که تو آخــر به اُمَّتَت دادی!!

پیامِ من برســان ای صبـــا بر آن قاضی                     

                       که در مُقـــامِ عـدالت، به ضــدِّ بیــدادی 

اگــر که قاضی پاکی برو به شادی زی                    

                      وگرنه،هان که به طوفان عشق بر بادی

10 مهرماه 1392 طارق خراسانی

                   

شده ذکرِ طارق تو، همه لحظه های عمرش

 

 به خدا قسم که هرگز، نروی وطن ز یادم
به وطن هماره مستم، به وطن همیشه شادم

همه هستی ام تو باشی، تویی آن شکوه هستی
وطنم اگر نباشی، به جهان دگر چه بادم؟

به خیال خام، آمد، زِ منَ ت بگیرد اما [1]
ز عدو چه جان گرفته!!...، به جهان غم ستادم

هله شاد سرزمینم ، گهرم ، ز خاک پاک ات
که به فتوی امامم ، وجبی به غم  ندادم

به خدا اگر امامم، نبُد آن زمانه در بَر
نه تو بودی و نه شوری، نه به عشق امتدادم

وطنم قسم به نامت، به خدای حیِّ سبحان
گره ها ز گیسـوانت، به دو دستِ خود گشادم

به لبم سرودِ قرآن...، به کفم که شاهنامه
دو گُهر سلاح من بود و به جانِ غم فتادم

سخنی ز خود نگویم، که تمام آنچه دارم
ز زبانِ مردمانم، هنری وطن، بِدادم

شده ذکرِ طارق تو، همه لحظه های عمرش
نه ز دین کشیده پا را ، نه وطن روَد ز یادم

[1] . من در این شعر منظور آحاد ملت قهرمان ایران است

9 مهرماه 1392 طارق خراسانی

گیاهِ عاشــقی هســـتم ، نه جنـگل - عنــایـت کـن، کمی گلـــدانی ام کن

الهـــــــی، عشــق را ارزانـی ام کن

به بـزمِ عاشــقان مهمـــــانی ام کن

نه یک غـم، در دلم غوغــای غـم باد

خدایا، یک نفس غـــم خوانی ام کن

جهــان در پیـچ و تابِ نان و آب است

رها زین مـــوجِ شــر _ نادانی ام کن

غــــــمِ حیـــــــوان بـوَد نانـی و آبـی

به دور از این غـــمِ حیــــوانی ام کن

گیاهِ عاشــقی هســـتم ، نه جنـگل

عنــایـت کـن، کمی گلـــدانی ام کن

جهــان در آتشِ جهـل است و بیــداد

بَــر ایـن آتـش بیـــــــــا بارانی ام کن

دلِ طـارق پریشـــان، دردمنــد است

دلـــی آورده، دل درمـــــــانی ام کن

10 مهر ماه 1392 طارق خراسانی