میلادِ رسولِ اکرَم(ص) آمد

هفده ربیع الاول، میلاد رسول گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) و سالروز طلوع خورشید پرفروغ آسمان علم الهى و برگیرنده ی نقاب از چهره حقایق، امام جعفر صادق علیه السلام بر همه مسلمانان عالَم مبارک باد!

غزل مثنوی ذیل، تقدیم چشمانِ عاشقانَ ش:

از پرده ی غیب  شاهِ لولاک
آمد که بَر اوست خلق افلاک
خورشید غلامِ سینه چاکَ ش
مَه بوسه زنان به خاک پاکش
سلطانِ ازل به شوق، برخاست
کاین چرخ به عشق او بیاراست
حق ذَرِّه نیافریده از نور
الا که به خلقِ شاه منصور
شاهی که غلام اوست، عالَم
کاین نکته  برای "جان" مُسلَّم
شق القَمَرَش نشانِ این اَمر
کان نیم شدن، شد از چنین اَمر
این خلقت جِنَّ و هم که انسان
رازی بود از خدای رحمان
آن راز...، محمّد است و آلَ ش
گو، هر که بوَد چنین سئوال ش
استادِ ازل به عشقِ احمَد
آورده که دینِ  پاک و سَرمَد
از چیست که خاتَم الرسُل او؟
آگاه ترین به هر سُبُل او !
از اوست به پَرده...، رَه گشایی
بر دوش...، که رایتَ ش رهایی
میلادِ رسولِ اکرَم(ص) آمد
پیغمبرِ گُل، مکرَّم آمد
در مجلس عاشقان سرمست
بر خیز و به خوشدلی بزن دست
»
بر شاخه ی دین جوانه آمد
صد خوشه...، بَری...، ترانه [1] آمد
بر خوشه ی آسمانی آن
زهرا(س) به شرف نشانه آمد
از شاخه ی سبزِ پاک زهرا(س)
بر سرخی خون بهانه آمد
آمد حسن(ع) و حسین(ع) مظلوم
بر رفعِ غمِ زمانه آمد
آخر چه کنم؟ به روز میلاد
از دیده که خون روانه آمد
خاموش شوم که روز عید است
گلبوسه ی جاودانه آمد

26 دی 1392 طارق خراسانی


[1] - ترانه : تر و تازه . زیباروی