بیا رفیـق، خـدا را ز جـان و دل خوانیم

چنـان کــه دل بنگـارد نـه در پـی نانیم

دروغ زشت و قَبیح است زان بری باید

بیـا کـه گَـردِ قِبـاحت زِ دامن افشـانیم

مرا کـه عمـر به پایان رسیده می دانم

بـه کـوره راهِ حماقـت چقــدر حیـرانیم

دروغ خانه ی مـا را خراب خـواهد کرد

بیـا که روی خود از آن، دگــر بگـردانیم

دروغ مصـلحت آمیــز هـم گُنــه باشـد

به عشقِ دوست، بیا دل بر آن نچرخانیم

ز عاشـقان، بشنیدم سـروده ی نابی:

« همی که قومِ ربا را بشر نمیدانیم1»

هـزار کوچه ی تحقیق را به سـر رفتم

ز کوچه کوچه شنیدم که نامسلمانیم

بگـو به زاهــد و بَر اهـلِ انجمن طارق:

«یکی نشان به من آرید اهلِ قرآنیم »

1 - یکی از نشانه های  فرد دروغگو ریاکاری اوست و ریاکاران در پی کسب  زور و زر از راه تاصوابند این جماعت تیشه به ریشه ی ارزش ها زده و عامل نابودی خود و اطراقیانش خواهند شد. 

 

10 خرداد 1392 طارق خراسانی