هـزار کوچه ی تحقیق را به سـر رفتم - ز کوچه کوچه شنیدم که نامسلمانیم
چنـان کــه دل بنگـارد نـه در پـی نانیم
دروغ زشت و قَبیح است زان بری باید
بیـا کـه گَـردِ قِبـاحت زِ دامن افشـانیم
مرا کـه عمـر به پایان رسیده می دانم
بـه کـوره راهِ حماقـت چقــدر حیـرانیم
دروغ خانه ی مـا را خراب خـواهد کرد
بیـا که روی خود از آن، دگــر بگـردانیم
دروغ مصـلحت آمیــز هـم گُنــه باشـد
به عشقِ دوست، بیا دل بر آن نچرخانیم
ز عاشـقان، بشنیدم سـروده ی نابی:
« همی که قومِ ربا را بشر نمیدانیم1»
هـزار کوچه ی تحقیق را به سـر رفتم
ز کوچه کوچه شنیدم که نامسلمانیم
بگـو به زاهــد و بَر اهـلِ انجمن طارق:
«یکی نشان به من آرید اهلِ قرآنیم »
1 - یکی از نشانه های فرد دروغگو ریاکاری اوست و ریاکاران در پی کسب زور و زر از راه تاصوابند این جماعت تیشه به ریشه ی ارزش ها زده و عامل نابودی خود و اطراقیانش خواهند شد.
10 خرداد 1392 طارق خراسانی