از ســــر من نمـی رود، فکـــر تو و خیـــــال تو

                        وز لـب مهر گوی من، در دو جهـــان مقـــال تو

مــرگ ســـــــرود رفتــن و بــودنِ جـــاودانه ای

                        ای گل کهکشـانی ام، نیســـت دگــــر زوالِ تو

عاشـــق روی تو منم، بســــته به موی تو منم

                        کرده سوال و گفتمت، چیست دگر سئوال تو؟

خود به شبان و روز ها، مـــاه منی و شیدِ من

                        نیست به کار عاشقی، کس که به اعتــدال تو

چشمه نور،دیدگان، وان دو مــــرا ربوده جــــان 

                        می کُشد عاقبت مـــرا، چشــمِ بِه از غــزال تو

میکده جای می کشان، کعبه ســـرای عارفان

                        جــــای نیـایش من آن،ابــروی چـــون هــلال تو

            بَـر مَـه من صبـا بگــو،  خــوش ببـــری  که آبرو

            طارق و می؟سـبو سـبو، محــو تو و خصــالِ تو

23 شهریور 1392 طارق خراسانی