راحــت جــانِ دل خســته دلان می آید
گــوهــری کــز پـی آن دُرِّ گــران می آید
شهریاری سـت که بر فتحِ جهـان می آید
نزدم فـال که با دیـده ی جـان می بینم
راحــتِ جــانِ دلِ خســته دلان می آید
گـر چه نادان نپذیـرفـت زِ رنـدان ســخنی
شرمگین با رُخِ چون فصل خزان می آید
بلبل از چَهچَهِ، یک لحظه نگردد خاموش
لاله بـا داغِ غمــش ســـینه دَران می آید
غــرب حیرت زده از قـدرتِ اندیشة عشق
به نِدامـت به بَــرِ پیـــرِ زمــان می آید
مــوجِ مَــواج عــدالت که زِ بحرِ شرفش
طارقم گفت :« کران تا به کران می آید»
طارق خراسانی
+ نوشته شده در یکشنبه ۶ اسفند ۱۳۹۱ ساعت 18:18 توسط ...
|