یتیم ، مثل دعاست مستجاب خواهد شد
وقطره قطره ی اشکش حساب خواهد شد

یتیم ، شربت تلخی است در گلوی غزل
که فی البداهه زمانی کتاب خواهد شد

بسا سروده ی غمگین و روزگارِ سرور
که بر سبیل قضا انتخاب خواهد شد

چه جای گفتن آری به سرنوشت و نصیب
شبی که قرعه قسمت خراب خواهد شد؟

به حرمت و شرف آیه ی فلا تقهر…
به تیر غیب ستمگر، عِقاب خواهد شد

به شاخه ی عَبرات یتیم ، دست آویز
یتیم مثل دعاست مستجاب خواهد شد

***
( رضا محمدصالحی- تهران آبان ماه 1401)