ماه را باید تماشا کرد و رفت

واج آرایی حرف شین در این غزل زیبا الحق دلپذیر و چشم نواز است.

ـــــــــــــــــــــــــ
ش مثلِ شهید
ـــــــــــــــــــــــــ

شب شد شرفِ شمسِ تو همشهرتِ شبنم
در شیشه‌ٔ عشق آتشِ غم ریخت مُصمّم

شیرین‌‌رخ و شورافکن و بِشکُوه و مُشَعْشَع
با شاهدِ شهبالِ نگاهت بتِ اعظم

مشغولِ شِفا دادنِ شوریده‌ سری که
بی‌غش زده لب بر لبِ شهلایِ مُجسَّم

مشهورترین شیوه‌ٔ شمشیرِ دو ابرو
شیدایِ شمیمت، گُلِ نرگس، گُلِ مریم

شرک‌ست اگر شرعِ مقدّس، تبِ شوقی
مشتاقِ شریعت شود امّا نزند دم

از شوخ‌‌دلی شهره‌ شفق، شاهِ شهیدی
شاید نشنیده پدرِ ماهِ مُحرَّم

شهری همه بی‌هوشِ شرابِ خُمِ چشمت
شیخِ اجلند اهلِ بهشت و نه جهنّم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیدمحمدرضا لاهیجی
ساکوتی. هند. دهلی‌نو
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ