کاش
کاش،
در چرخِ غم آلوده ی ما،
نغمه ای ساز شود،
عاشقی باز که آغاز شود.
کاش،
نرگس نگرانِ دلِ مریم می شد،
کاش،
مریم بری از غم می شد.
کاش،
سروی به صنوبر می گفت:
« گر نبودی،
به زمین شادی ما کم می شد...»
کاش،
در پای تو جان می دادم.
کاش،
این شانه ی تنهایی من،
میزبان گلِ مریم می شد.
کاش،
گلدان می شد.
کاش،
جای دلِ عاشق شدگان،
دلِ غم بود،
که پرپر می شد...
4 شهریور 1392 طارق خراسانی
در چرخِ غم آلوده ی ما،
نغمه ای ساز شود،
عاشقی باز که آغاز شود.
کاش،
نرگس نگرانِ دلِ مریم می شد،
کاش،
مریم بری از غم می شد.
کاش،
سروی به صنوبر می گفت:
« گر نبودی،
به زمین شادی ما کم می شد...»
کاش،
در پای تو جان می دادم.
کاش،
این شانه ی تنهایی من،
میزبان گلِ مریم می شد.
کاش،
گلدان می شد.
کاش،
جای دلِ عاشق شدگان،
دلِ غم بود،
که پرپر می شد...
4 شهریور 1392 طارق خراسانی
+ نوشته شده در دوشنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۴ ساعت 10:24 توسط ...
|
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است