کاش ؛ جَنگی در جهان ، بر پا نبود

          صحنه هایِ تلخ و جانفرسا نبود

 

      هیچ کودک، ترسی از موشک نداشت

         هیچ ؛ یَغماگر ، پیِ ؛ « یَغما » نبود

 

              در میانِ مردمان ، از هر نژاد

          حرفی از ، تبعیض و استثنا نبود

 

          در قضاوت بینِ مَردُم ، هر کسی

             در مقامِ حُکم ، یا ، فتوا نبود

 

          کاش ؛ آرامش جهان را میگرفت

         صلح  بود و آشتی،،، « بَلوا » نبود

 

           کاش ؛ با نامِ « حمایت از بَشَر »

        صَد « دُکان و مجمع و شورا » نبود

 

       دستِ هر « قاتل » برایِ « ذِبحِ » خَلق

        صَد  مُجَوّز ، یا که صَد ؛ اِمضا نبود

 

              هر جِنایتکارِ ، مُرتد ، هر کجا

              مُدَّعیِ ، شرع ، یا ، تقوا نبود

 

             در مسیرِ سرنوشتِ هیچ کس

              مَنجلابِ فقر ، یا فحشا نبود

 

          کاش ؛ در هر امتحان ، هر آزمون

        هیچ ، جُز ؛ « انسانیت » ، مبنا نبود

 

        خوش بحال آنکه در ، این گیر و دار

           لحظه ای ؛ تسلیم این دنیا نبود

 

       کاش «مهران» هر چه گفتی در غزل

    « هم ؛ حقیقت داشت ، هم ؛ رویا نبود. »

 

 

                     « مهران اسدپور »