ای وای بر آنان که پی دانه و آب اند
فرانوشت
اگرچه اینگونه اشعار مناسبتی هستند ولی در این روزها که هر لحظه وثانیه اش متعلق به مولای متقیان علی(ع ) است این غزل را تقدیم ملت عزیز ایران می کنم :
از غم به درآ و ببر از یاد فغان را
تا شاد بنوشیم شراب رمضان را
ماهی ست که جز عشق در آن حرف دگر نیست
هر لحظه توان دید به دل شورش جان را
در فکر بهشتی تو و من در پی دلدار
رفتم پی آنی که دلم خواست همان را
شد وقت سفر از دل خود تا بر معبود
باید که ببندیم به هجرت چمدان را
از خویش برون آی و به پرواز بیندیش
تا کوی سلامت بپران مرغ روان را
ای وای بر آنان که پی دانه و آب اند
کشتند به شمشیر جفا شیر ژیان را
تا روز قیامت نبرم هیچ ز یادم
آن لاله ی پرپر شده ی بعد اذان را
بخشید سمرقند و بخارا به نگارش
گر حافظ ما ، باز بگویید کسان را
در پای علی ریخته از روز ازل حق
با شیوه ی خود داشته ی هر دو جهان را
با تشکر از استاد راهنمایم بانو زهرا وهاب که در ویرایش این شعر مرا یاری کردند
طارق خراسانی
۱۸ خرداد ۱۴۰۴