گُلنای بریده چون هَزاران
طارق خراساتی
منبع : sherepaak.com
ای راهِ تو راهِ سربداران
شایسته مسیرِ حق مداران
در دفتر زندگی رقم خورد
میلادِ تو روزِ پاسداران
محرم شده در حریم کویت
زوار به سلکِ حج گزاران
این آینه های روشنِ عشق
تابیده هزار در هزاران
آئینه ی حق نمای توحید
لب تشنه شهیدِ روزگاران
آبی که توراست مهرِ مادر
ای جلوه ی مهرِ گل تباران
در ظهر عطش دریغ کردند
هم از تو و هم ز خیلِ یاران
بر سِدره توراست پر تَرنُم[1]
گُلنای بریده چون هَزاران[2]
گلزار تو را خزان کجا بود
ای جلوه ی دلکش بهاران؟
گل مهرِ هماره در درخشش
روی تو به جمع گلعذاران
طارق به تو بسته دیده و دل
چون شاخه ی گل به شوقِ باران
پ. ن
[1].
سِدرَةُ المُنتَهی لغتی در قرآن است که در سورهٔ نجم به کار رفتهاست و ظاهراً درختی بوده که در نزدیکی آن حضرت محمد (ص) به دیدار «موجودی قدرتمند» که هویتش مشخص نشده، رفتهاست.
شعری از بوستان سعدی پیرامون معراج و سدرة المنتهی
شبی بر نشست از فلک برگذشت
به تمکین و جاه از ملک درگذشت
چنان گرم در تیه قربت براند
که در سدره جبریل از او باز ماند
بدو گفت سالار بیت الحرام
که ای حامل وحی برتر خرام
چو در دوستی مخلصم یافتی
عنانم ز صحبت چرا تافتی
بگفتا فراتر مجالم نماند
بماندم که نیروی بالم نماند
اگر یک سر موی برتر پرم
فروغ تجلی بسوزد پرم
(بوستان)
[2] .گلنای. ترکیب جدید است، نای گل یا حنجره ی گل
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است