طارق ات را به دعابی بنواز
دوست اهل اشاره است و عاشقان منتطر اشارات دوست گاهی عشق بدان شدت رسد که عاشق و اهل اشاره جای خود را تغییر می دهند ، عاشقی اهل اشاره می شود و دوست اشارات او را سریع می گیرد.
این تحول و تغییر صورت نمی پذیرد الا به توجه و عشق بسیار .
روزگاران بلا می گذرد حضرت دوست ، یار در پرده به بازیگری اش مشغول است .
جانت از غم ها دور ، عشق مهمان نگاه پر بارانی تو در شب نور، در چنین حالت مستانه شما را به نفس های پر از بغض رها از دوجهان، قدر یک ارزن از آن حال خوش ربانی ، رو به آرامگهِ بهجتِ عشق ، طارق ات را به دعایی بنواز...
+ نوشته شده در چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴ ساعت 1:3 توسط ...
|