خداوند قادر : اسرائیل محو خواهد شد ماه را باید تماشا کرد و رفت | ۱۳۹۱/۱۲/۰۸ - ۱۳۹۱/۱۲/۱۴

غزلِ انقلاب اسلامی

 " انقلاب اسـلامی

ای جـوان بشـنـو ســرود عـاشــقان  

نغمــه ی غــوغــــای جـانانِ جهـان  

قــدرت الله اســـت آری انقــــــــلاب 

لطفِ الله اســت ، بـا آن بـی گمـان  

ایـن شـــــکـوهِ ایـــــــزدی را ارج نِـه  

 بـر تــو  دارد آن شــکـوهی جــاودان   

 از بـــرای مســتیِ مَـــــردانِ مَـــــرد   

 ساغر عشق است و می در آن نهان  

   لاله هــای پَــرپَــرش صـد هــا هـزار     

  آن شهـیدسـتان لالـه  هــان و هــان    

 می رود چــون مــوج تـا دفــعِ ســتم   

 یک نفــس بـا حضـرتِ صـاحب زمان   

۱۴ اسفتد ۱۳۹۱ طارق خراسانی

برای بهاران

در این غزل صنعت توشیح به کار رفته است و اگر حروف اول هر مصرع را کنار یکدیگر

 قرار دهید جمله ی"برای بهاران"به دست می آید

بار دیگر به سراغِ دل دیوانه بهار آمده است 

راحتِ جــان و دلـــم، دلبـــرِ پـار آمده است

آن مســــیـحـا نفــسِ بـاده فــروشِ چمــنم

 یک نفــس بهــــرِ دلِ زارِ هَــــزار آمده است 

بـاد و بـاران شـده در خدمـتِ اســـتادِ هنــر

هر چه غم باد، بهارش به شکار آمده است

این دل عاشق من، باز هــوایی شده است

رامش هرگــز نتــوان کـرد، بهــار آمده است

 از درِ میـکــده، امشــب تـو مــرانـم ســاقی

 نظـری کـن به دل خسته که زار آمده است 

۱۴ اسفند ۱۳۹۱ طارق خراسانی


به استقبال بهار

            ب ه ا س ت ق ب ا ل ب  ه ا ر     


بــرامـــد بـاد صبــــح و بــوی نــوروز
بـه کام دوســـتان و بخـت پیروز

مبارک بادت این سال و همه سال

همایون بادت این روز و همه روز

چــو آتش در درخــت افکــند گلنــار

دگــر منقـل منـه آتـش میفـــروز


بهـــاری خرم است ای گل کجاییکـه بینی بلبلان را نالـه و ســوز

   سعدی

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن

که قارون را غلطهـا داد سودای زراندوزی

ز جام گل دگر بلبل چنان مست می‌لعلست

که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

حافظ

عطر نرگس٬رقص باد٬

نغمهٔ شوق پرستوهای شاد٬

خلوت گرم کبوترهای مست٬

نرم نرمک می‌رسد اینک بهار٬

خوش به‌حال روزگار٬

خوش به‌حال روزگار...

فریدون مشیری


فصلِ باران است و بویِ عطرِ گل های بهـار

سـرگـرانان رفتـه اند و لطـف یاران را خوش است                               

                        بعـد از آن سرمای دی، فصل بهاران را خوش است

گـلعــِذاران در رَهـنـــد و فَـــرِ فــــروردیـن رســـــید                               

                        بوســـه هــای گـــرمِ مـا از گلعِذاران را خوش است

لالــــه مـی رقـصـــــد بــرای ســــــــرو آزاد چـمــن                                

                        مقـدمِ ســـــرو روان و جـــان نثـاران را خوش است

فصـــلِ باران اســت و بویِ عطــرِ گل هـــای بهـار                                

                        رفتـنِ دیــوِ خــزان، از ســبزه زاران را خوش است

«ابـــر را بـوســــیده ام تـا بـوســـه بارانـت کــنـد »                               

                         زیــــربـاران رفتـــن خـیـــل نگــاران را خوش است

بــوی جــــوی مولیـــــان مـی آیـد از طَــــرفِ چمـن                               

                          یـادِ یـار مهــــربـان و جـــویـبـــاران را خوش است

جوشش عشـق اسـت و می در کاسه می ریزد نگار                              

                         شــاد نوشــی در میـان می گســاران را خوش است

                              دشــت غــرقِ گل ، هـــوا پـر عطـر و دلبر در میان                                   

  طارق و جـامِ می و ایـن روزگـاران را خوش است       

طارق خراسانی        

حجاب ، کار و تلاش

حجاب ، کار و تلاش

حجاب در ایران قدمتی تاریخی دارد و حتی قبل از پیدایش دین مبین اسلام در کشور ما زنان حجاب داشته اند و پس از ظهور دین اسلام به آن بیشتر توجه گردیده است ، الان یکی از دغدغه های مهم علمای دینی ما نهادینه کردن حجاب در کشور است و این کار با سرنیزه و خشونت محال است در کشور به درستی اجرا گردد ، آنچه مسلم است زن موجودی جذاب برای مردان بوده و جالب است زن فطرتاً دوست دارد متین و صحیح زندگی کند و بر خلاف آقایان دوست دارد تنها به همسر و فرزندان خود متمرکز باشد و اگر زن بر آن بود  همان راهی را که برخی از مردان انتخاب کرده اند طی کند شالوده و اساس خانواده در جامعه به سمت اضمحلال و زوال پیش میرفت و این فکر که  روزی در کشورما  حجاب اختیاری شود امری عبث و احمقانه و غیر ممکن است.

گروهی معتقدند که نرخ بالای فساد اخلاقی در کشور از تند روی های مذهبیون متعصب نشأت گرفته است که این گونه تفکرات خصمانه و فاقد ارزش علمی ست، اما آنچه فساد اخلاقی را در کشور گسترش داده و می دهد مسایل اقتصادی ست که آن رابطه مستقیم با اخلاق جامعه دارد، هر چه اقتصاد  کشور شکوفاتر شود طبعاً  ازدواج و تشکیل خانواده بیشتر صورت خواهد پذیرفت و شکی هم بر این واقعیت نیست ، اما عواملی دست به دست هم داده اند تا ما به آن اقتصاد روان و جوششی دست نیابیم ، عمده ترین آن در نخست تحریمات اقتصادی و سپس فساد های کوچک و کلان اقتصادی  و عدم برنامه ریزی های صحیح بوده است.

از سویی دیگر کشوری که به لحاظ دفاعی ضعیف باشد،باعث آن می شود که دشمنان برای کسب منافع نامشروع خود دست به دسیسه های گوناگون زده و داستان نهایتاً همان خواهد شد که در زمان شاه اتفاق افتاد، شاهِ کشوری بنده ی امریکا می شود و ارتشی ضعیف  و وابسته به سلاح های غرب و اسراییل را پدید می آورد، اگر شاه ارتش قدرتمندی در ایران پایه گذاری کرده بود پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، عراق جرأت حمله به ایران را نداشت.

 ما دیری ست یک تنه در جهان درمقابل ظلم های بی حد و حصر استکبار ایستاده ایم و مجبور بودیم ارتش قوی و قدرتمندی را پدید آوریم و این خود هزینه های خاص خود را می طلبید و در این شرایط هولناک تحریمهای اقتصادی، ارتش نیرومند جمهوری اسلامی ایران به فضل الهی و مجاهدات انسان هایی بزرگ پدیدار گردید، هم اکنون بر دوست و دشمن کاملا روشن شده است که قدرت نظامی ایران در مقایسه با زمان حکومت پیشین از رشد بالا و اعجاب آوری برخوردار است و محال است  در صورت حمله ی اجانب به ایران ارتش ما به آنان فرصت خود نمایی بدهد، خب بحث ما موضوع حجاب بود که به اینجا رسیدیم و بنده خواستم رابطه ی معنویت و رشد آن را با اقتصاد توضیح دهم ، لذا اگر ما نمی خواستیم کارهای متعدد عمرانی انجام و ساختار نیروی نظامی را در کشور تغییر بدهیم با این معضلات موجود هرگز مواجه نمی شدیم و جوانان ما به راحتی تشکیل خانواده می دادند و مشکلات و مصائب اخلاقی  را هم در کشور نداشتیم.

بنده عقیده دارم که در فرهنگ مردم ما، زیبایی های فراوانی وجود دارد ازجمله اتحاد و وحدت جمیع ملت ایران در مقابله با زور گویی های استکبار جهانی ست که این پدیده را  جز در ایران  در هیچ کجای جهان تمی توان دید.

ما در خصوص کار وتلاش هرگز نتوانسته ایم مانند مردم چین و ژاپن و کره عمل کنیم و این بدان معنا نیست که زنان و مردان ما غیرت کار کردن را ندارند ، ضرب المثلی ما ایرانیان داریم و آن «  کار کار می آورد و خواب خواب » است، در چین ، ژاپن و کره مردم اهل کار شده اند و دلیل آن هم اجبار آنان به فعالیت بیشتر برای درآمد بیشتر است ولی ما نفت هایمان را فروختیم و خوردیم، بله یک زمانی جمعیت کم بود و در آمد نفت کفاف زندگی مردم را می داد ولی الان قضایا فرق کرده است و اگر کسی کار نکند  با مشکلات و چالش های عظیمی مواجه خواهد شد و خود بخود جامعه به سوی اضمحلال  ونابودی سوق خواهد یافت، تنها راه چاره انقلاب کار و کارگری در کشور است ما برای ایجاد این انقلاب به پول نیاز داریم و این پول در کشور بصورت انباشت های بی مصرف موجود است و باید این ثروت ها مشخص و صاحبان ثروت را برای اجرای انقلاب کار و کارگری به خدمت گرفت و به آنان بیاموزیم که ثروت خود را در این شرایط حساس در کجا و چگونه مورد مصرف قرار دهند.

وقتی انقلاب کار و تلاش در کشور صورت بپذیرد خواهیم دید مردان و زنان ما نه در آغاز کار بلکه پس از مدتی بهتر و بیشتر از مردم کشورهایی مانند چین و ژاپن و کره تلاش خواهند کرد شکر خدا ما کارخانجات متعددی در کشور داریم و نیاز اصلی ما در حال حاضر مواد غذایی ست که باید خودمان تامین کنیم که اگر در این خصوص سسستی از خود نشان دهیم درآینده استکبار از همین ناحیه به ما صدمات جبران ناپذیری را وارد خواهد کرد یکبار در مقاله ای عرض کردم ایجاد ساختمان های مهر عالی بود و توان ما را درانجام این کار مهم و اساسی به دنیا نشان داد، حال باید برای مقدمات انقلاب کار در کشور زمین های کشاورزی و دامداری در کل کشور شناسایی و سپس ساختمان هایی بر طبق نظر کارشناسان در آن احداث گردد که این بستر سازی قبل از ایجاد انقلاب کار و تلاش باید صورت پذیرد و من یقین دارم که از این کار بزرگ و اساسی مردم شدیداً استقبال خواهند کرد و کشور آرام آرام از نظر اخلاقی از چالش های موجود بیرون خواهد آمد و وقتی تشکیل خانواده صورت گیرد مردان از خانواده و  ناموس خود به درستی حفاظت خواهند کرد و هر فردی مسئول حفظ معنویات درون خانواده ی خود خواهد بود، در غیر اینصورت شک نباید داشت در آینده ای نه چندان دور اوضاع اقتصادی و اجتماعی ایران به سمت و سویی خواهد رفت که جامعه ی مذهبی را شدیدا حیرت زده و متاثر و غمگین خواهد ساخت و فسق و فجور و رفتار و افکار ناصواب ناخواسته در کشور رشد خواهد کرد، در آن زمان نه علمای ما مقصر خواهند بود و نه مردم ، مقصرین اصلی آنانی خواهند بود که به دولت راه یافتند و ندانستند  چه باید می کردند، این مقاله صرفا بخاطر دیگر خواهی که جزو  فرهنگ نویسنده می باشد، پدیدار گردید.

ماه و خورشید به ناز آمده اند

 

چه کسی گفت:

 که مَه ناز ندارد هرگز؟!!

روزگاری شده است،

ماه و خورشید،

به ناز آمده اند!!

و زمین ،

بین دو سرگردان است...

سحرگاهِ 13 اسفند 1391طارق

بی تو ای عشق، بگویم  که چه می باید کرد؟!!!

بی تو تا گاهِ سحر ،

خواب،

به چشمانِ تَرَم پا نگذاشت.

نان که در سفره نباشد،

غمِ جانکاهی نیست.

آب در خانه نباشد،

بتوان رفت و از پنجره،

آری که هوایی نوشید.

بی تو ای عشق، 

بگویم،

که چه می باید کرد؟!!! 

سحرگاه 13 اسفند 1391طارق


خـوب است کنــار هــم نشستن

وقتی که کنــار مـن نشـستی

                             وه  پشت غمانِ من شکستی

خـوب است کنــار هــم نشستن

                             در هــا کــه به روی غصــه بستن

امــا نـه نشستنی کـه درد است

                             در کـارِ سعـایتی کـه سـرد است

این بوده کــه خود نوشته  عشق

                             غیبـت نکـنـد فــرشـته ی عشق

خـوب اسـت کنــار هم نشستن

                             بهتر بـوَد آن ز دل شــکـسـتن

خـوب است که دردِ هـم شنیدن

                             باری غمِ یکدگر کـشیدن

خـودخــواه اگـر نبـاشــی ای یـار

                             یاران تــو مـی شــوند بسـیار

گـــر عاشــق روی مـــاهِ  وَردیـم

                             بـــر گـــــردِ رُخِ گـلـش بـگـــردیـم

                                       طارق

وَرد: گل قرمز

 

     بمناسبت سالگرد میلاد زنده یاد  حکیم عالیقدر سید مسعود ریاضی کرمانشاهی

                           بمناسبت سالگرد میلاد زنده یاد                            

حکیم عالیقدر سید مسعود ریاضی کرمانشاهی

12 اسفند  گرامی باد

ای خـــــــداونـد عشـــــــق و آزادی

هــرچــه می خواســتم بـه مـن دادی

گــرچــه عقلــم بـه روی تــو خنـدید

در تـــو دیـدم هــــر آنچــه بایـد دیـد 

رابعـــــه کــیست؟ کـــــودک راهــت

بــوعلــی کــیست؟ خــامِ در گــاهـت

به جرآت می گویم  زنده یاد سید مسعود ریاضی کرمانشاهی پیرِ فرزانه ی عشق ،  وابسته به هیچ حزب و دسته و گروهِ سیاسی نبود و هنوز فراموش نکرده ام که روزی به حقیر  فرمودند در حکومت پیشین از طرف بیگانکان که احتمالاً ایادی روباه پیر ، انگلیس تبه کار بوده است، سامسونتی پر از پول به منزل ابشان که آن زمان در غرب کشور سکنا داشنتد می آورند که با جواب تند و دندان شکن آن عارف بزرگوار مواجه می شوند، او بنده ی خدا و یک مسلمان واقعی بود، دنیا با تمام عظمتش در مقابل چشمان خدا بین وی به قدر خردلی ارزش نداشت به خدای احد و واحد انقلاب اسلامی ایران را می ستود ولی از برخی که هم اکنون دست آنان برای خداوندان این انقلاب گشوده شده است به شدت دلگیر بود ولی هرگز در مقام قیام علیه آنان بر نیامد، زیرا او بهتر از هرکس خدا را می شناخت و قرآن را به خوبی می دانست و می دانست که وعده های الهی حتمی  و قطعی ست. 

)ذرة مثقالة خیراً یره و مثقالة شراً یره)

 چون سالگردِ خجسته ی آن مرد بزرگ معنوی ست نمی خواهم وارد مسایلی بشوم  که در این روز نبایستی از آن حرفی زد ولی ان شاء الله در سالگرد عروج روحانی اش به عالم ملکوت، حقایقی از آن عارف بی نظیر قرن حاضر را بیان خواهم کرد، خدمتی که او به رشدِ اخلاق جامعه کرد قابل تأمل است معلمی با حقوق ناچیز خود که کفاف زندگی روزمره اش را نمی داد هر هفته درب منزلش به روی خیــل مشتاقان معــرفت باز می شد و تا پاسی از شـب چون پروانه به گــرد آنان می چرخید، من این نکته را بارها و بارها گفته و باز تکرار می کنم :

گـــر کــه نادانی ســت دانایـش کنید

ور مریض است هان مـداوایش کتید

استاد به افرادِ خاطی در جامعه به این چشم می نگریست و به همین خاطر تا آخرین لحظات عمر پُر اعجاز و سراسر افتخارش دست از تعلیم و درمان افراد نادان و بیماری "چون من" بر نداشت ، پس از مطالعه ی غزل ذیل شما را دعوت می کنم به خواندن بیوگرافی آن حکیم عالیقدر، مردی که از تبار عین القضاة همدانی و حسین بن منصور بن حلاج ها بود. 

شـــکر ایزد خـــادم مســعود شـاهِ وحدتم 

کـان نصیب آمـد مــرا از خـوانگاهِ قسمتم 

در سرآهنگِ سفر دارم، به دل شوقِ امید 

شــاهِ خــوبان را، دعـایی توشه راهِ همتم 

آسمانی از گنه بر دوش من بنهاد دوست 

تا رساندم آن به مقصد، شد گواه عصمتم 

هستی ام را باختـم خوش در قمارِ عاشقی 

تا نگــــیرد دامــن کــس را گـــناه خلــقتم 

از تعـصب ای برادر پخــته می هرگز نشد 

ســـوختم تا پخته شــد می از نگاهِ غیـرتم 

از ســپاهِ معــرفت دارم نشـــانی جــاودان 

   طارقـم دانــد کــه ســـردارِ ســپاهِ حشمتم  

 سید مسعود ریاضی

دوازدهم اسفند ماه  ۱۳۱۲در  شهر کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش میرزا تقی خان ریاضی از اهالی زنوز آذربایجان و مادرش کوکب شادمان حیدری کرمانشاهی بود. به علت اختلاف سنی زیاد پدر و مادر و به علت کشته شدن میرزا تقی خان توسط حکومت رضا شاه، مسعود پس از تولد در خانه پدر بزرگش، کربلایی علی میر مراحل کودکی و نوجوانی را سپری کرد. بعد از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشسرای کشاورزی شد و به استخدام اداره فرهنگ (آموزش و پرورش) استان در آمد. مراحل شغلی خود را در شهرستانهای مختلف به معلمی و مسئولیت های خطیری چون  ریاست فرهنگ هرسین، کنگاور، نفت شاه سپری کرد و در سال ۱۳۴۹با شغل دبیری دبیرستان به تهران آمد و در منطقه تهرانپارس ساکن شد. اعتقادات مذهبی و اسلامی و شوق آشنایی باعرفان او را با دراویش و عرفای زمان خود آشنا کرد. در سنین جوانی به علت دانش دینی و توانایی سخنوری در محافل مختلف سخنرانی کرده مردم را به خداشناسی و دین دعوت می نمود. در سال ۱۳۴۴با شادروان شازده حشمت الله دولتشاهی بنیان گذارمکتب وحدت نوین جهانی آشنا شد و در سال ۱۳۴۶رسما به عضویت این مکتب نائل شد. بعد از ثبت این مکتب در ۱۳۵۱به عنوان تنها سخنگو و انجلا دهنده عضو هیئت موسس و بنیانگذار انجمن وحدت نوبنجهانی شد. با آشنایی و تواناییش به علوم هیپنوتیکی و ارتباط با ارواح، مسئولیت اداره مکتب روحی وحدت،را به عهده گرفت و بسیاری ازمشتاقان را به علوم روحی رهنما شد. پس از منحل شدن اجازه فعالیت انجمن وحدت نوین جهانی در ۱۳۵۴، ادامه آموزش مشتاقان و شاگردانش را به کلاسهای خصوصی که در منزل خودش و دیگر دوستانش برگزار می شد، موکول کرد. نا گفته نماند که وی در رابطه با ماجرای قطب زاده هیچ نقشی نداشته است و صرفاً از طرف مرحوم اشتری که از دوستان خانوادگی و قدیمی قطب زاده بوده است، استاد به قطب زاده معرفی می شود ( ببخشید اینقدر عامیانه صحبت می کنم " پُز دادن های احمقانه" که این قدرت معنوی دوست و آشنای من است!!! ) حضرت استاد ریاضی با اصرار فراوان آقای اشتری به همراه چندتن از شاگردانش (۱)شبی به منزل قطب زاده می رود و شماره ی تلفن استاد در دفترچه تلفن آقای قطب زاده باعث می گردد وی 7 سـال زندانی شـود، کــه به گفته ی وی  آن هم از الطاف الهی بوده است تا به مدت 7 سال کلاس های معرفتی خود را در زندان دایر و ادامه دهد،آن هم برای کسانی که به واقع نیاز مبرم به تغییر و تحول در ذهن ، روح و جان خود داشتند ، بله  در راستای همان آرزویی که حضرت امام(ره) داشتند که زندان ها باید دانشگاه شوند.

سخنرانی های استاد در مجالس معرفتی مکتوب و اگر روزی به چاپ رسد دوای  درد اخلاق جامعه خواهد بود که در نوع خود کم نظیر است.

 جالب است بدانید نام کوچه ای که استاد در آن سکنا داشتند 110 می باشد و  پیکر نازنینش در قطعه ی 110 بهشت زهرا به خاک سپرده شده است، روحش شاد و راهش پُر رهرو باد

۱در بین راه استاد چند عدد مرغ سرخ شده خریداری می کند و آن هم به این دلیل بوده است که وی محال بود از هر سفره ای که در مقابل او گشوده میشد تناول کند

 سال ها از هجرت ملکوتی تو می گذرد، تو نیستی ولی شرمنده از آنکه بی تو نفس می کشم هنوز...

 همکاری یک دوست با این پُست:

            جمعه 11 اسفند1391 ساعت: 14:14   توسط:st

مكتب نوين جهاني با اعتقاداتی مشتمل بر دو بخش مکتب روحی و تطهیر اخلاقی، و حکمت نوین، فعالیت اجتماعی-دینی خود را آغاز نمود.

الف) مکتب روحی و تطهیر اخلاقی شامل تمرینات روحی روزانهٔ شاگردان مکتب، به منظور بالا بردن قوای روحی و ارتباط ماورائی می‌باشد، و نیز تطهیر اخلاقی بصورت نظری و عملی به منظور خوب زیستن و خوب عمل کردن.

ب) حکمت نوین شامل تلفیق دین و دانش و خرافه‏ زدائی از آموزه‏‌های دینی، و نیز پرداختن به تعلیمات عرفانی و اخلاقی ادیان می‌باشد.

بخشی از اعتقادات مکتب از این قرار است:

۱. همهٔ اجزاء عالم، از ذرات تا کهکشان‏ها در تعاملی پیوسته و دائمی با همدیگر قرار داشته و هر یکی از اجزاء در هر کجای این عالم، می‏ تواند همچون نبضی باشد برای نشان دادن احوالات کل عالم هستی.

۲. عالم هستی، ظهور خداوند است، و نه مخلوق او. خدا و هستی، یک حقیقت‏ هستند با دو نام. بنابراین تلاش برای شناسائی عالم لایتناهی نیز، خداشناسی نام دارد.

۳. انسانیت نیز، وجودی یکپارچه‌است و همهٔ آدمیان عالم، اجزاء این یکپارچگی بوده و تحت فرمان یک شعور بزرگِ اداره‏ کنندهٔ این عالم قرار دارند.

۴. همهٔ ادیان و مذاهب، در پیدایش خود و بدون هیچ تفاوتی، از یک حقیقت واحد بوجود آمده و از این نظر، دارای نسبتی مساوی‏ می‌باشند، و تنها در اثر برخورد با فرهنگ‏ها و جغرافیا و ملل مختلف است که به اشکال مختلفی درآمده‏ اند.

 

 

 

 

 

عکسی از کودکی جهان پهلوان غلامرضا تختی

عکسی از کودکی جهان پهلوان غلامرضا تختی
سالی که نکوست از بهارش پیداست
در نگاهِ این کودک، جوانمردی و پهلوانی موج می زند
 
http://ap07.persianfun.info/img/91/11/Apadana/bachehaye-diruz/16.jpg

از درد سـخن گفتن و از درد شنیـدن - با مردم بی درد ندانی که چه دردی ست

باز آی کـه چون برگ خزانم رخ زردی ست

               با یـاد تــو دمســـاز دل مـن دم ســـــردی ست

گــر رو به تـو آورده ام از روی نیـازی ست

               ور دردســـری مـی دهـمت ازســـر دردی ست

از راهـــروان سفــر عشـق در این دشـت

               گلگونه ســـرشکی سـت اگــر راه نوردی ست

در عرصـــه اندیشه من با کــه تـوان گفت 

                سرگشته چه فریادی و خونین چه نبردی ست

غمخــوار به جـــز درد و وفـادار به جـزدرد

                جز درد کـه دانست که این مرد چه مردی ست

از درد ســـخـن گــفتن و از درد شنیــدن

                 با مـــردم بـی درد نـدانـی کــه چه دردی ست      

چون جام شفق موج زند خون به دل من 

                 با ایـن همـه دور از تو مـــرا چهـــره زردی ست

محمد رضا رحمانی یاراحمدی                             

(مهرداد اوستا)                            

                      


مژده ای دل که مسیحا نفسی آمده است

مژده ای دل که مسیحا نفسی آمده است

امروز  از سوی عزیزی غزلی بسیار زیبا به دستم رسید و چون نام شاعر را  دوست تازنینم  در ذیل غزل ننوشته بود از طریق گوگل شاعرش را جُستم واقعا این انقلاب اسلامی در همه ی امور غوغایی بپا کرده است صرفه تظر از پیشرفت های فضایی و  دانش بنیانی که داشته ایم در وادی شعر و هنر، طوفانی از شکوه و عظمت دیده می شـود و خوشحـالم  شـــاهد حضــور آقـــای  " فاضل نظری"  این جوان مستعد در کتار خیل شعـــرای گرانقدر این ســرزمین می باشم. غزل ذیل اثر  طبع این شاعر گرامی ست.

کبـریای توبـه را بشکـن! پشیمـانی بس است

                        از جواهـــرخانه ی خالـی نگهبـانی بس است

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین

                        آبــروداری کن ای زاهـد! مسلمانی بس است

یـوسـف از تعبیـر خـواب مصـریان دلســرد شـد

                        هفتصدسال ست می بارد! فراوانی،بس است

نسل پشتِ نسل، تنها امتحــان پس میدهیم

                        دیگــر انســانی نخـواهد بود قربانی بس است

       بـر ســــرِ خــوان تو تنهـــــا کفـــر نعمــت می کنیــم!

       سفره ات را جمع کن ای عشق! مهمانی بس است!

فاضل نظری                       

سقوط تلخ


دنبــــــالـه ی بـادبـادکـی غمـگـــینـم

از شـــاخه ی ابـر قطره ای می چینم

یک قِره قِره تا سقوطِ تلخم باقی ست

یک قِـــره قِـــره تا مــراســـمِ تدفـینم

امبر دادویی

نقش بک کــودک میــــانِ قلــب یــک مـــادر کشید


 

 

مـــرغ گــریه در فضــــای خنده هــایش پَـر کشید

رفت و تا گلبوسه های باغِ رعنا سر کشید

دختری افسرده سر بر پنجره آرام بُرد

شیشه را "ها"کرد و نقش فلب و یک خنجر کشید

عشـق دستش را گـرفت و بُـرد تا آن ســوی درد

از بــرای دختـــــــرک او نقـــشِ یـک اَختـَــر کشید

گفــت:« آن نقش کشـــیده قـلـبِ یـک بیمــار بـود

دختـــرم باید کــه نقشی خــود از آن بهتـر کشید

در کنـــار پنجـــــره رفــت و  دوباره "هــا"... ولی !!

نقش بک کــودک میــــانِ قلــبِ یـک مـادر کشید

10 اسفند 1391 طارق خراسانی


              

وقتی مدیر یک وبلاگ خانم باشه این میشه

وقتی مدیر یک وبلاگ خانم باشه این میشه
آقایون فکر نکنند که خانوم ها نمی دونند
منبع: وبلاگ از مابهترون
* ازدواج مسلم: ازدواج اول که حق مسلم هر مردی است* ازدواج مفرح: مردی که از یکنواختی زندگی با همسر اولش خسته شده است، برای تفریح زن دیگری می گیرد.* ازدواج موجه: مردی که از زن اولش بچه دار نمی شود یا بیماری دارد، برای ازدواج بعدی اش اقدام می کند.* ازدواج متمم: مرد ببیند چه صفات زنانه ای را دوست داشته که زن اولش ندارد. بعد زنی بگیرد که آن صفت ها را داشته باشد.* ازدواج مثلث: مرد تقوی پیشه کرده و به سه زن قناعت نماید.* ازدواج مربع: مرد تمام چهار زنی را که شرع به او اجازه می دهد بگیرد.* ازدواج ملون: مرد چهار زن بگیرد: سفید پوست، سرخ پوست، سیاه پوست و زرد پوست.* ازدواج منظم: مردی که هر شش ماه یک بار زن می گیرد.* ازدواج میسر: مرد هر زنی را که برایش میسر است بگیرد.* ازدواج مشبک: مرد یک شبکه هرمی ازدواج راه بیندازد. به این معنی که هر زنی گرفت، آن زن، چهار زن دیگر را هم به او معرفی کند و او همه آنها را بگیرد.* ازدواج مکرر: مرد آن قدر زن بگیرد تا جانش در برود.

خدا داند که این عشق است ...


 

                   
  حـوا گفتی کجـــاشد؟! او نشسته ییش آدم
 
  خدا داند که این عشق است ای خوبان عالم
                                           طارق     

توشیح

توشیح


توشیح، یکی از اصطلاحات بلاغی و از جمله صنایع بدیع لفظی. این واژه به معنی حمایل بستن و مجازاً به معنی زیور بستن است و در اصطلاح بیرون آوردنِ بیتی، یا قطعه شعری، نامی، لقبی، و یا جمله‌ای که بیانگر معنایی باشد، از دل یک نوشته، یا یک سروده. بدین‌ترتیب که نویسنده یا شاعر، ضمن نوشته یا سرودۀ خود، حروف یا کلماتی درج کند که چون آنها را از نوشته یا سروده جدا سازند، کلمه یا کلامی مستقل (اعم از منثور یا منظوم) پدید آید. نظم یا نثری که در آن صنعت توشیح به کار گرفته می‌شود، به صفت موشَّح موصوف می‌گردد و از آن فی‌المثل به رباعی موشح، قطعۀ موشح، و قصیدۀ موشح تعبیر می‌شود. 
در شعر زیر که سروده ی امروز من است با استفاده از صنعت توشیح حروف واژه آرزو را می توان در ابتدای هر مصرع ملاحظه کرد.

آرام بیــا کــه عـاشـقــــان آرام اند

                    رام انـد بــزرگــان ادب نـی خــام اند

زر بـاره اگــر چه زر فـــــراوان دارد

                    وین قوم در عاشقی بسی ناکام اند

9 اسفند 1391 طارق خراسانی                                                             

صنعت ذوقافیتین

به صنعتي گفته مي شود كه به ابيات يك شعر دو قافيه مي بخشد.

مانند: زبانش توان ستايش نداشت روانش گمان نيايش نداشت

كه در اين بيت هم مي توان گفت دو كلمه ي (ستايش و نيايش) قافیه هستند و هم

(توان و گمان) لذا بیت مذکور دارای دو قافیه  و ذوقافیتین است

در دو بیت ذیل، صنعت مذکور به کار برده شده است:

شکــر ایزد خـادم مسعـود شـــاهِ وحـدتم

کاین نصیـب آمـد مـرا از خوانـگاهِ قسمتم

در سر آهنگ سفر دارم به دل شوقِ امید

شـاهِ خوبان را ، دعایی توشـه راهِ همتم

استاد حمید سبزواری

 

استاد حمید سبزواری

 متولد (۱۳۰۴سبزوار) شاعری است از نسل دیروز،پدرش،«عبدالوهاب»پیشه ور ساده‌ای بود که قریحه شعری داشت. جدش، ‌ملا محمدصادق ممتحنی، ‌شاعری مردمی بود که «مجرم» تخلص می‌کرد و آثارش در سفری به مشهد و در حمله راهزنان به یغما رفت.

سبزواری قبل از مدرسه، قرآن را در خانه و نزد مادرش آموخته بود. او بعدا به مدرسه شیخ حسن داورزنی رفت. او در دوره نوجوانی در سبزوار زندگی می‌کرد. در سبزوار کتابفروشی به نام خسروی بود. او شعرهای حمید را چاپ کرده و می فروخت. حمید می‌خواست اینکار را در تهران نیز انجام بدهد لیکن این امر صورت نگرفت

مادر حمید، شاید اولین استاد وی بود. او جامع المقدمات را نزد میرزا حبیب جوینی خوانده بود. حاج آقا محمد علی محمدی نیز از دیگر استادان وی بود.

وی در نوجوانی شاهد فرهنگ ستیزی، ‌خشونت و سرکوب احساسات مذهبی مردم توسط رضا شاه پهلوی بود. چهارده ساله بود که سرودن شعر را آغاز کرد. حمید جوان در آن سالها به هر حزب و گروهی که فکر می‌کرد حامل حقیقت یا حامی محرومانند سری می‌زد اما به سرعت در می‌یافت که آن سراب‌ها هیچگاه نمی‌توانند عطش عدالت خواهی و شوق استقلال جویی او را سیراب کنند و سرخورده کنار می‌کشید.

استاد حمید سبزواری در اثر کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ متواری و مخفی شد. لیکن بعدا خود را به شهربانی سبزوار معرفی کرد و چهار سال در وضعیت بلاتکلیفی و تعلیق طی کرد تا سرانجام تبرئه شد

مهمترین فعالیت سبزواری، ‌شاعری می‌باشد. شعر حمید، ‌شناسنامه زمانمند انقلاب است، زیرا کمتر حادثه یا رویدادی است که انعکاس از آن درشعر او نباشد. شاعر با حساسیت ویژه خویش، ‌هر رویداد مهم تاریخ معاصرایران رابا گل واژه‌های شعرش درحافظه زمانه نقش کرده است تا آیندگان از یاد نبرند که نسل گذشته در چه شرایط دشواری از آرمان‌ها و انقلابش دفاع کرده است.

حمید شاعری مهربان و عاشق دین و میهن و ضد ریا کاری ست،  اگر اشتباه نکنم از سال 1364 بنا به دعوتی که از ایشان و  زنده یاد حضرت استاد مهرداد اوستا و بزرگِ شعر کهن مشفق کاشانی و زنده یاد حسین لاهوتی به چابهار داشتم با ایشان و دیگر عزیزانی که نام شان ذکر شد آشنا شدم.

هیچ شاعری به اندازه ی حمید در خدمت انقلاب اسلامی نبوده است و اشعار او تاریخ انقلاب خونبار اسلامی را در خود جای داده است ، بنده بارها با این مرد بزرگ هم صحبت و در سفرهای استانی همراه بوده ام  و هرچه از او دیدم اخلاص و شرافت ، تواضع و فرونتی بود، او به حرمت انقلاب اسلامی همیشه استخوان در گلو  داشت و در مقابل ریاکاران سالوس سعی می کرد خودش را به سختی کنترل کند از دیدگاه من وی تالی ناصر خسرو قبادیانی ست و اگر ناصر هم در عصر ما ظهور می کرد همان راهی را می رقت که حمید رقته است.

این بیت شعر حمید که در سوگ شهید باهنر سروده شده همیشه ورد زبان من است همانند بسم الله الرحمن الرحیم که اهل ذکر آن را همواره در زیر لب زمزمه می کنند:

بی هنــران را بگــو: « باهنـرانیـم مـا

گر که ز ملک هنر با هنری می رود»

در زمان حکومت پیشین به قول خودش با ترانه سرایی می توانست  ثروت زیادی کسب کند ولی او نه آنکه ترانه سرایی را مذمَّت کند بلکه شعر و هنر خود را بازاری نکرد.

من اگر از حمید عزیزم  صحبتی به میان آورده و او را ستوده ام براستی این اَبَر مردِ وادی شعر و ادب ستودنی ست  و از طرفی چون ضد فرهنگ مرده پرستی هستم و پس از  مدت ها که به پدیده ی زشت مرده پرستی متمرکز شده ام عاقبت فهمیدم که چرا ما مردم مرده پرستیم و علت را می گویم ، اولین آن بخل و حسادت و خودخواهی ها ست و دوم  بی خبر بودن برخی  مسئولین از ارزش های والای هنر یک هنرمند  و تاثیر گذاری آن در جامعه می باشد، لذا این دو عامل باعث شده که مردم ما بیشتر به مرده ها بهاء  بدهند تا زندگان و باید در این عصر با چنین فرهنگ زشت که بازدارنده ی ارزش ها و خوبی هاست به شدت مبارزه کرد.


غزلی برای غزل

آپلود عکس رایگان" />

در سرابش این غزل از صنعت توشیح استفاده شده است که حروف اول هر مصرع اگر در کنار هم قرار داده شود عبارت" غزلی برای غزل" به دست می آید

غـــــزل آرام بگــــو، عشــق چــه آیـا خواهد؟

                                      زندگی چیست؟ چه از جان و دل ما خواهد؟

لـاله از چـه شــده پـَرپـَر بـه گلســتان وجـود؟

                                       یـا کـه این چــرخ فرومـایه چــه فــردا خواهد؟

بـارش ابـــر بهـــــاران چــو مسیـحــا نفـســی

                                       رود می گــردد و خــود بوســـه ز دریا خواهد

آفــرین آنکــه نشــد بنــده و مخــدوم کـسـی

                                       یـا نشـــد پـادشــهـی ، کــاخ مصفــــا خواهد

غـــارت هــرگـــز نکـند مـــال یتیـمـان درویش

                                       زائــر عشـــق کجــــا هستـی دنیــــا خواهد؟

لـولی مسـت کــه دف می زنـد از بانــگ اذان

                                       طارق اینگــونه ســروده ست خــدا را خواهد

8 اسفند 1391 طارق خراسانی                        

مـاه را در چشـم مستت دیده ام

                               

مـاه را در چشـم مستت دیده ام

                              در شبی ، در کــوچه باغ بوسه ها

هرمِ گـــرمای نفس هــای تـو باز

                               می گرفت از من سـراغِ بوسه ها

نازک طبــــعِ لطیــفِ شـــــاعــری

                                می سرود از خوابِ داغِ بوسه ها

آب و آتش هــردو در بازی عشق

                                در رواقـی تقـشِ راغِ بوســـــه ها

زائری بگـــرفتــه گیســـوی نگـار

                                شــادمان، در کوچه باغِ بوسه ها

                             طارق خراسانی

 

سـه تن مقــام  خــدایی کـه در زمین دارد

سـه تن مقــام  خــدایی کـه در زمین دارد

                                یکی معــلم و زن، دیگــری کـه دین دارد

مقـــــام پـاکِ ولایـت، مقــــامِ ایـــــزد بـاد

                                خوشا به کشـور گل، گر کسی چنین دارد

چو انس و جـان و مَلَک را خـدا معلـم باد

                                معــلمم کــه مقـــــامی بلـــنـد از ایـن دارد

چو ذات پاک الهی به خلقت است مشغول

                                زن این صفـت که از آن خلق آفـرین دارد

به کارِ این ســه اگــر نیک بنگــری دانی

                                 دلا که این سـه به تعلــیم خــود یقیـن دارد

بـه شعــرِ طارق ما گــر حســود بَـد گـوید

                                 بخـوان تو شعـر ترش را کـه آفـرین دارد

                     ۸ اسفند ۱۳۹۱طارق خراسانی

دیـــوانه هــا دیـــوانه هــا را می شناسند


مسـتان اگـــر میخانه هـا را می شناسند

                           چشمان من هم شانه هـا را می شناسند

گاهی تفاهم خــارج از ادراک عقــل است

                            دیـــوانه هــا دیـــوانه هــا را می شناسند

عیبی ندارد عـــار گمنـــامی کــه مـــــردم

                             در پیــله هــم پــروانه هـا را می شناسند

تـرســی نـدارد دام، تـا مــــرغـــان زیـــرک

                             در دام رنگــین، دانــه هــا را می شناسند

               برخیـــز ما هـــم قصـــه ی خـود را بسازیم

               آینـــدگان افســــانه هـــا را می شناسند !

                                          ادیب

تو را باران به باران گریه کردم

 

                    

تو را با چشمه ساران گریه کردم

                            تـو را در هـــر بهاران گــریه کردم

مــرا یـاد تــو می انداخــت بـاران

                             تـو را باران به باران گــریه کــردم

                                 ادیب